ამის განხორციელების ერთადერთი საშუალებად მიმაჩნია, უმნიშვნელოვანეს კითხვებზე სწორი და ამომწურავი პასუხის გაცემა.

ამ პასუხებმა, რომელიც რა თქმა უნდა ძალით არ მოგვეხვევა თავს, არ უნდა შეგვიქმნას გაურკვევლობას და მომავალში არ უნდა მოგვევლინოს, როგორც გაბატონებული სისტემის ინტერესების დამცველი კიდევ ერთი იარაღი.

ამ უნიკალური ცოდნის მიღების ერთ-ერთ მნიშვნელოვან საშუალებად გვევლინება არამიწიერ ცივილიზაციებთან კონტაქტი. ეს უდიდესი იმედი და ქმედითი ბერკეტია აქამდე განუხორციელებელი ოცნებების მისაღწევად.

უცხო ცივილიზაციებთან კონტაქტი წარმოგვიდგება, როგორც ეფექტური მექანიზმი, იმ რადიკალური ცვლილებების განსახორციელებლად, რომელიც მოგვცემს უნარს, ძველი, გასული საუკუნე, უკან მოვიტოვოთ, როგორც ამ რადიკალური ცვლილებების ეპიტაფია.

საკითხავია, გაგვაჩნია კი დღეს რაიმე სერიოზული ორგანიზაცია, სტრუქტურა, რომელსაც, ისეთი ფანტასტიური მოვლენის გაცნობიერების უნარი ექნება, რასაც არამიწიერ ცივილიზაციებთან კონტაქტი ჰქვია!?

ყოველ ჩვენგანს გააჩნია ცოდნა და გამოცდილება, რომელსაც ცხოვრების განმავლობაში იძენს. გვაქვს პრინციპები განწყობები, სოციალური სტატუსი, ზნე-ჩვეულება, ჩამოყალიბებული მორალი, (იმის ცოდნა, რა არის კარგი და რა ცუდი) ეს ყველა სუბიექტისთვის მნიშვნელოვანია.

ადამიანის ფორმირების პროცესში, წარმოიშობა ძირითადი ელემენტები, რომელიც მომავალში მის პიროვნულობას განსაზღვრავს, მის ინდივიდუალურ თვისებებსა და ხასიათს აყალიბებს, თუმცა აღსანიშნავია, რომ დღეს ეს პროცესი ლიმიტირებული და არასრულია.

ზრდასრულ ადამიანებთან ურთიერთობისას, ისეთ სიტუაციაში ვხვდებით, სადაც ყველას გააჩნია თავისი აზრი, ყოველი მათგანი თავის შეხედულებას, პოზიციას აცხადებს, საკუთარ ხედვას აფიქსირებს, თავისი შრომით ჩამოყალიბებულ მსოფლმხედველობას გვაცნობს. მაგრამ აქ, ჩნდება ლოგიკური კითხვა, რამდენად ჭეშმარიტია მათ მიერ დანახული და აღწერილი სინამდვილე?

საინტერესოა იმის გაგება, თუ რა ბაზისით და საფუძვლით ხელმძღვანელობდა მსოფლმხედველობის ჩამოყალიბებისას კონკრეტული სუბიექტი.
ცხოვრების რეალურ პირობებს და მის ნეგატიურ მხარეს თუ შევხედავთ, შეგვიძლია ცალსახად აღვნიშნოთ, რომ დღევანდელი პოპულარული მსოფლმხედველობები და მათი შესაბამისი საფუძვლები მკვეთრად მიუღებელია, გარდა ამისა დღევანდელი ჩვენი აზროვნების დონე დაუხვეწავი და დაბალია, იმისთვის, რომ საგანთა შესახებ ზუსტი და ჭეშმარიტი შეხედულებები გაგვაჩნდეს.

წინასწარ და ხაზგასმით, ჯერ იმაზე უნდა შევთანხმდეთ, რომ ყველაფერს გაგებას და შემეცნებას ჩვენ ვერ შევძლებთ!

იმისთვის, რომ უკეთესად გავიგოთ, თუ რა გვჭირს, და მისთვისაც, რომ უკეთესად მიხვდეთ ჩემს სათქმელს, მინდა ერთი იგავი გაგახსენოთ:

ქალაქში მიმავალი სამი ბრმა, გზად უზარმაზარ სპილოს გადააწყდა. სპილოსთან მიახლოვებისას, ერთი მის ხორთუმს შეეხო და თქვა, რომ ეს მილისებური ფორმის არსება იყო, რომელსაც გრძელი ელასტიკური ფორმა ჰქონდა და რომ იგი საკმაოდ მოძრავი იყო. მეორე, ვინც სპილოს კუდს მისწვდა, არ დაეთანხმა და თქვა, რომ იგი არ იყო მართალი, ეს არსება სინამდვილეში მსხვილ და მოძრავ თოკს ჰგავდა, რომლის ბოლოშიც ფუნჯია მიმაგრებული. მესამე ბრმა, ორივე აზრს რადიკალურად არ დაეთანხმა, რადგან მისი ხელი სპილოს ვეებერთელა ფეხებს ეხებოდა, მან აღწერა, რომ ეს მისთვის უცნობი არსება, მსხვილ და მაღალ ხეს ჰგავდა.

თუ ამ იგავიდან გამომდინარე დავსვამთ კითხვას, ვინ იყო მათ შორის მართალი? ან რომელს უნდა ვენდოთ? ხოლო შემდეგ პარალელებს ჩვენს სინამდვილეში გავავლებთ, ბევრი პრობლემის მიზეზი ნათელი გახდება.

ადამიანები ერთმანეთისგან განსხვავდებიან, თითოეული მათგანი ნებისმიერი საგნის შეფასებისას, თავისი ინდივიდუალური მონაცემებით სარგებლობს. უმეტესობა ნებისმიერ საკითხს პასუხს ეგოისტურად უდგება, ფიქრობს რომ მისი ინფორმაცია საგნის, ან მოვლენის შესახებ მაქსიმალური ცოდნის შემცველი და ამომწურავია. გარკვეული ნაწილი იმასაც კი ამტკიცებს, რომ მას ხელთ ერთადერთი

რა თქმა უნდა მსგავსი პიროვნებებისთვის, რთულია იმ აზრის გაზიარება, რომ ადამიანთა უმრავლესობას (მათ შორის ჩვენც), მთელის, მხოლოდ განსაზღვრული ნაწილის დანახვა შეუძლია.

ამ პოზიციის უგულებელყოფა, უკვე წინასწარ გვიქმნის ნეგატიურ განწყობას, რომ სხვების მიერ გამოთქმული შეხედულება და გადმოცემული ცოდნა ყურადსაღებად ჩავთვალოთ. ერთმანეთთან უფრო ღრმა, ახლო ურთიერთობა შევძლოთ, მოვახერხოთ ურთიერთგაგება და უკეთესად დავამყაროთ კონტაქტი. ასეთი ტენდენციური მიდგომა ხელს გვიშლის განვახორციელოთ ჩვენი მოვალეობები და პატიოსნად აღვასრულოთ საკუთარი ვალი, ჩვენს პატარა პლანეტასთან და სამყაროსთან მიმართებაში.

დღეს სამწუხარო რეალობის წინაშე ვდგავართ, არავისი არ გვჯერა და არავის ვენდობით! ასეთი ქცევით ჩვენ დღითიდღე საკუთარ მარტოსულობას ვამტკიცებთ შემდეგ კი მიტოვებულების განცდის მოსახსნელად, რაღაცას “ვქექავთ,” გვინდა უკეთესად ვიგრძნოთ თავი. ვიჯერებთ, რომ ასეთი მოქმედებით, საგანთა შესახებ ჩვენი წარმოდგენები, თითქოს უფრო ნათელი გახდა. სინამდვილეში კი ჩვენდა საუბედუროდ თავს ვიტყუებთ. პრობლემის ძირითად არსს, ამ ხერხით, რა თქმა უნდა ვერასოდეს ვერ ჩავწვდებით! უკეთეს შემთხვევაში ასე, მხოლოდ ერთი, კერძო შემთხვევიდან გამოსავლის მოძებნაა შესაძლებელი.

გასაგებია, რომ ასეთი ფორმით, ჩვენ ვერასოდეს ვერ მივალთ პრობლემათა ჭეშმარიტი მიზეზის სრულ გაგებამდე და სიცხადემდე.

ერთადერთი, რასაც ყველა იზიარებს და საუბარში აფიქსირებს, ეს საყოველთაოდ ცნობილი პოპულარული შეხედულებაა, რომ: “არაფერს აზრი არა აქვს”, “ყველაფერი საეჭვოა”. საერთო აზრამდე, ერთ ჭეშმარიტებამდე მისვლა კი “პიროვნებას დააზიანებს”, რადგან “ასეთი მდგომარეობა ადამიანს ინდივიდუალურობას დააკარგვინებს და ცხოვრებაში დააზარალებს”. ეს ძალიან ცუდი ტენდენციაა, რომლის გავრცელებითაც ადამიანში პროგრესირდება პათოლოგია, ჩნდება განდეგილობის და ჩაკეტილობის სინდრომი.

ასეთი პოზიციის დაჯერებისკენ სწრაფვის მიზეზი ადამიანში, კერძოდ მის ეგოიზმში უნდა ვეძებოთ. უმრავლესობას მუდმივად გააჩნია არასრულფასოვნების შეგრძნება და მსგავსი შეხედულების პოპულარიზაცია, მათ საკუთარი არარაობის შესანიღბავად სჭირდებათ.

მასას, მხოლოდ გადარჩენის პრობლემა აწუხებს. მას სინამდვილის გაგება, მხოლოდ მაშინ დააინტერესებს, როცა, ეს სინამდვილე მის პირად უსაფრთხოებას დაუკავშირდება.

ასეთ მიდგომას, საუბედუროდ კარგი არაფერი მოაქვს და საბოლოოდ კიდევ უფრო გვაშორებს სიცოცხლის გაგრძელებისთვის საჭირო მოტივებს.

იმისთვის, რომ შევიმეცნოთ, თუ რას წარმოვადგენთ რეალობაში, რისთვის ვცოცხლობთ, რა მომავალი გველოდება ჩვენ და იმ სამყაროს, სადაც ვცხოვრობთ. უნდა შევიგნოთ, რომ სიცოცხლის არსი და ცოცხალ არსებებს შორის ურთიერთობა, კოსმოსის ნებისმიერ კუთხეში, სრულიად განსხვავდება იმ წარმოდგენებისგან, რაც აქამდე გვქონდა, ან ჯერ ისევ გვაქვს დაწესებული და განმტკიცებული.

კოსმოსში, ყველაფერი გარკვეული წესებით და პრინციპებით იმართება. ეს კანონები ჩვენთვის დღეს გაუგებარი და მიუღწეველია. ამის მიზეზი ისაა, რომ ჩვენ შეზღუდული ვართ “სინამდვილით” სადაც ყველაფერი, უკვე გასაგები და გაცხადებულია. იმას კი ვერ ვხვდებით, რომ ეს “სიცხადე” გაბატონებული სისტემის მიერ დაკანონებული იდეოლოგიური ინტერესების სასარგებლოდ მუშაობს.

გაბატონებული მმართველი სისტემა მას შემდეგ, რაც ხელში ჩაიგდებს მართვის ბერკეტებს, თავისი მეგა ამბიციებით იმორჩილებს და ფეხქვეშ თელავს ადამიანთა კანონიერ უფლებებს.